yör-yöndəm

is. dan.

1. Xarici görünüş; sir-sifət, qiyafət. Pasının qırmızı üzü daha da qızardı: – Qadam sənin yörünə-yöndəminə, – dedi. S. R..

2. Səliqə, sahman, qayda.

◊ Yör-yöndəmə salmaq – qaydaya (səliqəyə, sahmana) salmaq, abıra mindirmək. Odur ki, oğlum bağı yör-yöndəmə salır. «Koroğlu».